Wij reisden door China en deden er alles fout (en waarom dat uiteindelijk heel erg goed was)
Een paar jaar geleden trokken we door China maar vraag ons niet naar tips & tricks want wat dat betreft zijn wij niet de meest betrouwbare informatiebron. Anderzijds kunnen we je wél perfect vertellen wat je vooral niét moet doen tijdens een trip door China. Onze China-reis was namelijk aaneenschakeling van bloopers en heel veel misverstanden. En dat lag niet aan China, maar volledig aan onszelf. Hoe dat komt? Lees vooral verder.
“Ik denk dat we verdwaald zijn. Alweer.” Geen idee hoeveel keer we die zin tijdens onze reis door China uitspraken, het was op z’n minst een paar keer dagelijks. Verdwalen was de rode draad tijdens deze reis. Het leek wel alsof we, zodra we voet op Chinese grond gezet hadden, elk gevoel voor oriëntatie en organisatie ons compleet vreemd was. Urenlang dwaalden we door steden waar we zelfs met een gedetailleerde planning ons hotel niet meer terug vonden. We stapten op treinen en bussen die ons naar bestemmingen brachten waar we niet heen wilden zijn, of we stapten uit in stations die niet gelegen waren in het stadje of dorp waar we wél moesten zijn. We brachten er helemaal niets van terecht.
En we zullen het maar toegeven: over de Grote Muur wandelen? Is ons niet gelukt.
De prachtige Verboden Stad bezoeken? Zijn we niet binnen geraakt.
Het magische Stenen Woud in Yunnan? Close call maar net niet.
Fietsen door het karstgebergte van Guilin? Aha, check! Ons gezellige twee uur durende fietstocht ontaarde wel in een uitputtingsslag van acht uur – afslagje gemist -, maar dat laten we hier even buiten beschouwing houden.
De alarmsignalen negeren
De oorzaak van zoveel tegenspoed was een slechte – lees: onbestaande – voorbereiding. Daar hebben we echt wel een goede uitleg voor. We waren namelijk helemaal niet van plan om naar China te trekken, toch niet meteen. Maar: ons oog was gevallen op een bijzonder voordelige vlucht naar Beijing, en het zaadje was gepland. Het idee om naar China te reizen kregen we niet meer uit ons hoofd. En bovendien: we hadden beide nog behoorlijk wat verlof op te nemen én we hadden geen andere plannen. Boeken dus, die handel!
Dat het daarna nog heel wat voeten in de aarde had om het visum tijdig te regelen, had bij ons al een belletje moeten doen rinkelen dat China heus niet zo eenvoudig te bereizen is als wij in eerste instantie dachten. Maar we vonden het allemaal behoorlijk spannend en we blonken van enthousiasme. Hoezo alarmsignalen?
Lonely Planet is Google niet
Halsoverkop vertrekken betekent ook dat er geen tijd rest voor een degelijke voorbereiding, maar veel zorgen maakten we ons niet. Good old Lonely Planet zou ons wel de weg wijzen. En tijd zat om tijdens de lange vliegtuigreis de nodige details uit te werken, toch?
Niet dus. Heb je de Lonely Planet van China al eens bekeken? Het is een klepper van duizend bladzijden. En bovendien: Lonely Planet is Google niet, er is geen handige functie ‘search’ en het vraagt heel wat concentratie om je door alle info te ploegen. Maar dat hadden we dus pas écht door toen we al op het vliegtuig zaten. Naarmate de vlieguren verstreken en China dichterbij kwam, groeide ook mijn nervositeit over deze trip. Toen het vliegtuig in Beijing landde, hadden we weliswaar een jetlag maar nog steeds geen concreet reisplan.
Het liep fout (maar ook een beetje goed)
Tuurlijk hadden we wel een béétje een idee van wat we allemaal tijdens deze reis wilden bezoeken. Maar research over vervoer, openingstijden en plaatselijke gebruiken ontbrak compleet. Het enige wat we op voorhand vastgelegd hadden, was ons hotel in Beijing (hoofdzakelijk omdat dat nodig was om het visum te bekomen). Al de rest moesten we ter plekke uitzoeken.
Geloof ons, niet zo’n goed idee in een land als China.
Zo slaagden we er niet in om de Chinese Muur te bezoeken. Onze Lonely Planet beweerde dat je er makkelijk met de bus geraakte, maar dat liep voor ons toch wel enigszins anders. Het nemen van een trein of metro is er meestal geen probleem. Kies je voor de bus, bereid je dan voor op een avontuur, tenzij je vertrouwd bent met het Chinees alfabet. Geen idee of het nu ook nog zo is, maar tijdens onze trip waren de busbordjes – letterlijk – Chinees voor ons, want die waren alleen maar in het Chinees aangeduid. Het was ons een compleet raadsel wélke bus nu precies de goede was. Na lang palaveren zaten we eindelijk op een bus, alleen bracht die ons niet naar de Muur maar naar een gehuchtje buiten de stad.
De dorpelingen waren eerste heel verbaasd ons te zien (want welke idioten komen nou hierheen terwijl een paar kilometer verder één van ’s werelds bekendste bouwwerken op toeristen wacht?) en we hadden heel wat bekijks. En gelukkig heeft elk nadeel ook z’n voordeel: hoewel we niet tot aan de Muur geraakten werden we door enkele dorpelingen wel uitgenodigd om gezellig mee aan tafel te schuiven. Geen idee wat ze ons serveerden, maar het was bijzonder lekker en het gezelschap aangenaam. Dat onverwachte uitstapje bleek uiteindelijk één van de hoogtepunten van onze trip.
Stond ook nog op ons lijstje van verplichte nummertjes in Beijing: de Verboden Stad en bezoeken. Helaas, we zijn er niet geraakt. Tijdens een eerste poging stonden we voor gesloten deuren (dicht op maandag!), en bij een herkansing verloren we de tijd uit het oog toen we in het park een dansje placeerden met een groep locals. Pekinezen (en andere Chinezen trouwens ook) houden er van om in openbare parken en pleinen te zingen en te dansen, in groep en iedereen mag meedansen. Vonden wij leuk en zij ook want we deden enthousiast mee, goed voor heel wat hilariteit van beide kanten. Hoedanook: na het dansen in het park was te het laat om de Verboden Stad alsnog te verkennen. Mee een theetje drinken met onze danspartners daarentegen was wel een optie.
En dat fietstochtje door de rijstvelden waarbij we hopeloos verkeerd reden en na uren trappen nog steeds geen idee hadden waar we precies waren en – belangrijker – hoe we moesten terugkeren? Toegegeven, toen het begon te schemeren en we nog steeds aan het fietsen waren, sloeg de paniek wel een beetje toe. Anderzijds hebben we er wel prachtige landschappen gezien en werden we door rijstboeren uitgenodigd in hun huis om even op adem te komen. Het is een uitstap waar we nog steeds met plezier aan terugdenken.
With a little help…
We hadden al vaker gehoord dat Chinezen niet de meest aangename mensen zijn en dat ze vaak nors kunnen reageren. Maar het moet gezegd: onze ervaring is dat Chinezen over het algemeen bijzonder vriendelijk en hulpvaardig zijn. Tijdens onze urenlange dwaaltochten door gigantische metropolen waren er altijd wel behulpzame locals die ons op weg hielpen. Bij sommige mochten we zelfs mee achterop op de brommer, ze brachten ons wel even. Anderen schreven op een briefje het juiste adres van onze bestemming, in Chinees schrift. In goed vertrouwen lieten wij dit briefje te pas en te onpas aan voorbijgangers zien, en ja hoor, ze wezen ons telkens in de goede richting. Kijk eens aan, zo geraak je er ook dus.
Achterop en op de goede weg. Dansen in het park. We hebben vrolijk meegedaan. Even het water induiken tijdens een (te) lange fietstocht.
Wat hebben we geleerd?
Dat we geen goede voorbereiding en planning hadden, hebben we ons tijdens deze reis vaak beklaagd. En toch heeft deze ervaring ons ontzettend veel bijgebracht en hebben we een aantal belangrijke dingen over onszelf en onze manier van reizen geleerd.
Ten eerste: een strakke planning brengt je misschien wel overal, maar zelden op die onverwachte plaatsen waar je al even onverwachte ontmoetingen hebt.
Sinds onze China-reis proberen we de gulden middenweg te vinden als het over planning en voorbereiding gaat: voldoende om vlotjes je weg te vinden, maar niet teveel en niet te strak en mét ruimte voor improvisatie.
Ten tweede: deze reis was een les in bescheidenheid.
Dat we niet van die geweldige reizigers zijn met een ingebouwd kompas die altijd de juiste weg vinden. En dat overmoedig zijn niet niet altijd zo’n goed idee is.
En ten derde: we vinden het niet meer nodig om alle toeristische bezienswaardigheden af te vinken.
Wereldberoemde gebouwen, prachtige kerken, iconische landmarks… ze zijn beslist de moeite waard en leveren aardige plaatjes op. Maar ik hoef niet per se hetzelfde te zien als alle andere toeristen. Moeten we een zogenaamde must see al eens missen? Spijtig natuurlijk, maar het zij zo. Een reis is voor mij geslaagd als deze doorspekt is met mooie ervaringen en prachtige herinneringen, zo is het.
Of we nog eens terug willen naar China? Absoluut! Al vrees ik dat het nooit zo leuk en indrukwekkend zal worden als die eerste keer China. Bovendien is de kans niet denkbeeldig dat we ons opnieuw laten meeslepen door ons enthousiasme en ergens anders eindigen dan eerst de bedoeling was. In elk geval staat een overnachting op de Muur alvast wel met stip op onze bucketlist. Hebben we die toch al gezien. Misschien.
Disclaimer: een eerste (kortere) versie van deze post verscheen vorig jaar in de reisbijlage van de Belgische editie van Elle.
Disclaimer: deze post werd gepubliceerd een maand voor de corona crisis uitbrak wereldwijd. Alle begrip indien je nu (nog) niet (meer) naar China wil. Maar zodra het weer veilig kan: zeker doen, het is de moeite waard. Zorg wel voor een minimale voorbereiding. 🙂